Wat heeft de Zuidlaardermarkt nu met atelier Pippilotta en vilt te maken? Nou, helemaal niets. Maar als geboren en getogen Zuidlaarder wilde ik er dinsdag graag naar toe. Als klein meisje keek ik hier weken van te voren al naar uit. De avond voor de markt gingen we naar de kermis en op de dag zelf zwierven we de hele dag over de markt en keken bij de paarden. Met diep ontzag keek ik naar de paardenhandelaren die handjeklap deden en sprong snel opzij als er paarden langs kwamen. Mijn moeder kocht op de markt ooit van een dronken stoffenverkoper meters corduroy stof voor een habbekrats. Daar naaide ze voor het hele gezin kleding van en we liepen allemaal in dezelfde broeken en jassen. Albert en ik hebben genoten van de sfeer op de markt en hadden ontmoetingen met oude bekenden. Met een tas vol Zuidlaarderbollen en een nieuwe deurmat gingen we huiswaarts. Dit tot teleurstelling van de kinderen want die hadden gehoopt dat we een mini paardje mee zouden nemen. Ze zijn ook zo schattig maar ons huis en tuin is al bevolkt genoeg.
De post bracht ook weer leuke dingen. Een krantje voor de handwerkbeurs in Rotterdam en een gezellig versierde enveloppe van de Hooimaker in Assendelft. Daar begint binnenkort de Kerstmarkt. De folders zien er uitnodigend uit.
Verder wordt er gewoon gewerkt in het atelier deze week terwijl de kinderen genieten van de herfstvakantie. Er komen beurzen aan en de nieuwe pakketten van atelier Pippilotta komen 2 november uit. Dat betekent veel bestellingen en de voorraad aanvullen. Er ging maandag zelfs een doos van bijna 17 kilo naar het postkantoor. Gelukkig waren hier kinderen die graag mee wilden en hielpen tillen.
